BAŞIM DUMAN DUMAN

Yanmaz, kavrulmaz, içinde bir öz güven,

Ot bitmez, susuz çatlak topraklarda yeşeren,

Renk renk kır çiçeklerine benzerdim ben,

Kıymetim bilinmeden, diğer çiçekleri süsleyen…

Güneşe dönen bir papatya olmak isterdim gençken,

Seviyor sevmiyor diye, yapraklarım ayrılıp, tek tek sayılırken,

Bir dilek tutulmasını beklerdim hep, sonu seviyor olsun,

Ben onun sevgisiyle sarhoş, ismini sayıklarken…

Bazen bir gelincik olurdum, çiçeklerin alası, alev kırmızısı;

Rüzgâr yıkmaz, güneş yakmazdı ama yine de dinmezdi gönlüm sızısı,

Beklerdim hep, gelsin bulsun beni, şu ruhumun yarısı,

Gülsün artık gözlerim, bir olsun anlımızın yazısı…

Bazen bir papatya, bazen bir gelincik, değişirken an be an,

Birden dizgin tutmaz oldu gönlüm, dinlemedi ferman,

Zaman durdu sanki, uyku girmeyen gözlerimde kan,

Aşkın ne yaman savurmuş beni, seni gördüğüm zaman.

Kış bitti, şimdi bahardır devran,

Rüzgâr tatlı esiyor, güneş her kese derman,

Köklerim yerleşirken toprağa, dallarım dönerken yaprağa,

Gönlüm dinlemiyor ferman, başım duman duman…

Dr. Şahin Kesikminare