MİNİK SERÇE

Her sabah sevgiyle bakışırız balkonumda,

Zıplar durur etrafımda; korku nedir bilmez,

Sanki yaşar koynumda…

Gelincikler arasından, şakır gelir küçük serçe,

Yudumlarken balkonumda suyunu,

Sevgi saçar, pençe pençe…

Her sabah dünyam seninle dolar ona bakınca,

Ben de şakımak isterim aşkımı, onun gibi mertçe,

Ama sesim çıkmaz, yutkunur kalırım,

Dudaklarımdan dökülür ismin, iki hece…

Sanma ki; gözlerim kör, ya da önünde var bir siyah peçe,

İsminle yerinden fırlayan kalbim, sanki olmuş bir keçe,

Sanma ki; anlamam, kimin nesidir bu şakıyan serçe…

Ancak sen yansıtırken, bana bu aşkı böyle,

Hadi sen söyle…

Aşk nasıl şakır öyle, o küçücük yürekte…

Bilmez göründüğüme bakma,

Benim pencerene taş atışım gibi,

Her gelişinde cama vuruşundan tanıdım seni…

Benim dizlerinde yatışım gibi,

Sevgiyle bakıp, duruşundan tanıdım seni…

Seninle her anımı, tek nefeste yaşadığım gibi,

Ben diye suyunu içip, soluksuz kalışından anladım seni…

Senin gibi, kuşdili ile şakımak için aşkımı sana,

Artık ben de, her sabah gelipi şakıyacağım senin balkonunda,

Bir kâse su olarak karşıla beni, sana her varışımda,

Bitsin bu yolculuk, bitsin bu ayrılık,

Sen ben ol, ben de sen, içince seni kana kana…

17 Ekim 2014

17 Ekim 2014

Dr. Şahin KESİKMİNARE